Οι Δράκοι της Πίνδου ξύπνησαν . . .

Για όλα τα Άγραφα του κόσμου

Λιαστήκαμε στις απλωσιές σας .

Κρυφτήκαμε στις σκιές σας.

Μας ξεδιψάσατε και μας θρέψατε.

Μας φυγαδεύσατε στους αγώνες μας.

Μας διδάξατε γενναιοδωρία.

Στις ζωές μας, πετάρισαν οι πεταλούδες σας.

Στην ησυχία σας, αναπαυθήκαμε.

Στην αγκαλιά σας, εμπιστευθήκαμε τους νεκρούς μας.

Μας παρηγορήσατε.

Τα δικά σας άνθη μυρίσαμε, για να γαληνέψουμε.

Στην πνοή σας δυναμώσαμε .

Με τα αγριοπούλια σας, πετάξαμε.

Και ονειρευτήκαμε.

Ήρθε η ώρα να ανταποδώσουμε.

Ήρθε η ώρα, τα χέρια μας, το ‘να να πιάσει τ’άλλο.

Σε σας να μοιάσουμε.

Βουνά να γίνουμε.

Άνθρωποι δηλαδή, άξιοι, να λεγόμαστε.

Ήρθε η ώρα να ανταποδώσουμε.

Στους νεκρούς μας.

Στους ζωντανούς μας.

Στις πνοές μας.

Ήρθε η ώρα να ανταποδώσουμε.

Να σας σώσουμε. Για να σωθούμε.

"Η αξία του ανθρώπου δε είναι στη νίκη, αλλά στον αγώνα για τη νίκη"

Ν. Καζαντζάκης (φωτ. Γιαννόπουλος Π.)